Kolejne spotkanie otwarte Grupy Migracje miało miejsce Białym Domku przy ulicy Rakowieckiej w Warszawie w upalny weekend 15-16 czerwca 2019. W spotkaniu uczestniczyły osoby z Warszawy i Gdyni (duchowo obecna była też z nami Kamila z Kalisza).

W sobotnie popołudnie naszym gościem była Beata, Polka od lat mieszkająca w Niemczech, która opowiedziała nam o tym, w jaki sposób przyjmowani są migranci u naszych zachodnich sąsiadów, na jakich zasadach działają organizacje udzielające im wsparcia i pomocy, a także jak w tych działaniach uczestniczą zwykli mieszkańcy, tak jak to się dzieje w miasteczku, w którym ona sama mieszka.

Następnie, w ramach bloku „Gościnności nie zapominajcie”, poświęconego kulturze gościnności, przygotowanego przez Tsedale, pochyliłyśmy się w sobotę nad dwoma tekstami: fragmentem z Księgi Rodzaju (Bóg w gościnie u Abrahama, Rdz 18, 1-14) oraz tekstem „Jaki/jaka jestem – przyjąć w gościnę Boga, który zaprasza do Wyjścia”.

Dzieląc się refleksjami, zwróciłyśmy uwagę na to, że serce Abrahama było już gotowe, aby w przybyszach rozpoznać Boga. Dotknąć Boga w każdym człowieku, jaki staje na naszej drodze to zadanie dla każdego z nas. Bóg objawił się Abrahamowi także w jego pragnieniach, tak samo objawia się nam – potrzebujemy uważności, aby rozpoznać nasze pragnienia, otwartości żeby je przyjąć i odwagi aby za nimi iść.

W tekście „Jaki/jaka jestem” poruszyło nas zdanie: „człowiek, który buduje życie wewnętrzne na wdzięczności wypływającej z uwielbienia Boga szanuje drugiego takim jakim jest, daje mu przestrzeń, szanuje świat i dba o niego, dostrzega jego piękno, dobro i prawdę, potrafi uczyć się w każdej sytuacji”.

Przyjęcie w gościnę Boga, który zaprasza do Wyjścia jest pierwszym krokiem, prowadzącym do następnych : do patrzenia na świat oczami i miłością Trójcy Świętej, do przyjęcia swojego powołania i odpowiedzi na wezwanie Boga aby działać tak jak On i do wyruszenia w drogę wraz z Jezusem w nadziei na zbudowanie Królestwa Bożego.

Była to zaledwie cząstka przebogatego materiału przygotowanego przez Tsedale, w oparciu o materiały wypracowane przez hiszpańską WŻCh. Jednak ze względu na późną godzinę musiałyśmy na tym poprzestać, przekładając resztę na następny dzień.

Wieczór spędziłyśmy u Magdy, której gościnność dorównywała Abrahamowej. Był to też czas na relację Kasi z Europejskiego Spotkania WŻCh w Wilnie, a dla nas okazja, aby pogratulować Kasi i cieszyć się z jej wyboru do Euroteamu.

W niedzielę, nawiązując do tematu poprzedniego spotkania, mówiliśmy o relacjach między islamem a chrześcijaństwem w świetle dokumentu „O ludzkim braterstwie dla pokoju światowego i współistnienia” podpisanego 4 lutego w Abu Zabi przez papieża Franciszka i wielkiego imama szejka Ahmad al-Tayyeb z kairskiego Uniwersytetu al-Azhar.

Przed lekturą dokumentu Alicja wprowadziła w jego kontekst, przedstawiając w dużym skrócie działania ojca świętego Franciszka, prowadzące do dialogu między wyznawcami tych religii. Bogusław uzupełnił jej wypowiedź, mówiąc o przełomie w stosunku Kościoła katolickiego do islamu, jaki nastąpił podczas Soboru Watykańskiego II, przypominając Deklarację Soboru Watykańskiego II o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich  „Nostra aetate” , wypowiedzi papieża Jana Pawła II oraz adhortację papieża Benedykta XVI „Ecclesia in Medio Oriente”.

Dzieląc się swoimi przemyśleniami po przeczytaniu tekstu, mówiliśmy o tym, że ten dokument to mocne zaproszenie wszystkich ludzi do budowania pokoju, dialogu, odpowiedzialności. Wiara w Boga prowadzi człowieka do tego, by w drugim zobaczyć brata, siostrę. Brat, siostra – to szczególna bliskość w której nie ma miejsca na słowo „mniejszość”. Dokument, podpisany w Abu Zabi, wbrew teoriom o nieuchronnym zderzeniu cywilizacji głosi, że religie nie są po to, aby ze sobą walczyć ale żeby współpracować. Papież i imam wiążą swoje nadzieje z młodymi ludźmi – tylko kształtowanie świadomości braterstwa od najmłodszych lat może przynieść właściwe owoce. Jest to praca dla każdego z nas. Autorzy dokumentu „proszą, aby stał się przedmiotem badań i refleksji we wszystkich szkołach, uniwersytetach i instytucjach formacyjnych, pomagając w ten sposób wychować nowe pokolenia, które przyniosłyby dobro i pokój innym”. Prośba ta skierowana jest także do naszych wspólnot.

Na chwilę powróciliśmy jeszcze do tematu z dnia poprzedniego i obejrzeliśmy film przygotowany przez Tsedale, decydując że temat kultury gościnności będziemy kontynuować na następnym spotkaniu.

Czasu mieliśmy już niewiele, ponieważ w Jezuickim Centrum Społecznym „W Akcji” rozpoczynała się gościna z okazji Międzynarodowego Dnia Uchodźcy. Była to dla nas okazja do włączenia się do przygotowań, a potem do wspólnego świętowania i do spotkania się z ludźmi, którzy opuścili swoje rodzinne strony i żyją teraz wśród nas. Dzieląc się potrawami z różnych stron świata, mieliśmy sposobność do spotkań, rozmów albo tylko wymiany uśmiechów i po prostu bycia ze sobą nawzajem. A także – a może przede wszystkim – dawania i przyjmowania gościnności.

 Tutaj znajdziecie relację z naszej wspólnej gościny w Jezuickim Centrum Społecznym