Od tego roku duszpasterskiego, czyli od września 2017 roku, wprowadziliśmy po raz pierwszy w prewspólnocie, a także najprawdopodobniej w całym światowym WŻCh, funkcję „anioła”.

Pomysł zrodził się w odpowiedzi na palący problem pomocy osobom, które dołączają do wspólnoty. Jest to praktyczna odpowiedź na pytanie, w jaki sposób zapoznać je z doświadczeniem grupy osób, która spotyka się od dłuższego czasu, bez zmuszania tej ostatniej do powtarzania już przebytej drogi.

Zadaniem „anioła”, wybranego przez animatora prewspólnoty z grona jej członków, jest bycie do dyspozycji osoby podejmującej drogę WŻCH. Może ona prosić swego „anioła” o dodatkowe wyjaśnienia i dopowiedzenia dotyczące życia wspólnoty, medytacji, rachunku sumienia, itd.

„Anioł” towarzyszy powierzonej mu osobie, informując i zapraszając na spotkania, interesując się jej problemami, a zwłaszcza wspierając swoją modlitwą. Uosabia zatroskane oblicze wspólnoty. „Anioł” w swojej misji może poprosić, w każdej chwili, o pomoc dowolną osobę z lokalnej WŻCh, całą wspólnotę, a także Asystenta.

Zainteresowana osoba, na każdym etapie swojej drogi w prewspólnocie decyduje, czy nadal potrzebuje pomocy „anioła”.

Pierwszym w historii „aniołem” została Marzenka Olendzka. Mamy nadzieję, że anielska grupa będzie się dynamicznie rozwijać.

Sama idea „anioła” zaczerpnięta została z jezuickiej formacji. Podobno każdy przyjęty do nowicjatu otrzymuje swego przewodnika, którym jest nowicjusz ze starszego rocznika. Wydaje się nam, że podobnie jak inne genialne intuicje ignacjańskie, także i ten pomysł jest godny naśladowania. Tym chętniej się nim dzielimy

WŻCH35Białystok