W niedzielę 3 października warszawska Wspólnota Życia Chrześcijańskiego spotkała się w dolnym kościele św. Andrzeja Boboli na Mszy św. rozpoczynającej nowy rok pracy formacyjnej. Kilka osób zostało posłanych do szczególnej posługi.

Ojciec Leszek Mądrzyk w swojej homilii zwrócił uwagę na kilka ważnych aspektów. Nawiązując do Słowa Bożego, wskazał na powołanie. – Na wiele sposobów przeżywamy powołanie do życia – niektórzy w małżeństwie – mówił i zachęcał do dziękowania Panu Bogu za małżeństwa z naszej wspólnoty, za ich świadectwo oraz ich zaangażowanie. – Niektórzy wybierają życie niezamężne czy bezżenne, ale również w takich formach życia jesteśmy powołani do dawania siebie oraz do dawania życia – podkreślił o. Leszek.

Nawiązał też do podjętego w czasie seminarium letniego w Konstancinie-Jeziornie tematu przeżywania apostolstwa przez wspólnotę. Chodzi o to, co zostało rozpoznane wiele lat temu jako charakterystyczne dla naszego apostolstwa, a mianowicie o kolejne etapy procesu: rozeznanie i decyzja, posłanie, wspieranie, rewizja. Ojciec Leszek zachęcił, abyśmy również jako wspólnota warszawska ponownie spojrzeli w świetle tego procesu na nasze różne zaangażowania, szczególnie te wspólnotowe. Nie mogło też zabraknąć w homilii nawiązania do trwającego Roku Ignacjańskiego, który jest okazją do pogłębiania przeżywania naszego powołania w WŻCh. – Trzy ważne filary w charyzmacie naszej wspólnoty to: duchowość, wspólnota i apostolstwo. Nie wystarczy jeden czy dwa z nich, ale potrzebne są trzy. Warto w perspektywie nowego roku spotkań zastanowić się, w jaki sposób nawiązać do tych trzech wymiarów – zachęcił asystent wspólnoty warszawskiej i krajowej.

Po homilii odbyło się posłanie osób do szczególnych posług w naszej wspólnocie. Grażyna Federowicz otrzymała błogosławieństwo wspólnoty w koordynowaniu rekolekcji radiowych, a grupa osób – do posługi w zespole utrzymującym kontakt z WŻCh w Syrii, który aktywnie działa już od kilku miesięcy.

Po Eucharystii zebraliśmy się na agapie. Dla wielu osób było to spotkanie po długiej przerwie. Szczególny powód do radości miały dwie prewspólnoty, które powstały już w czasie trwania pandemii i większość spotkań przeżywały online. Dla niektórych ich członków było to pierwsze spotkanie na żywo.